Wat wil ik toch veel!
Soms kun je niet kiezen en zijn er heel veel goede mogelijkheden. Soms kun je niet kiezen omdat er geen goede keuze tussen zit. Ik heb vaak last van beiden. Niet de kleine dingen, daar ben ik best goed in: nieuwe schoenen, nieuwe laptop, wel of niet ergens naar toe gaan. Maar de grote dingen, daar gaat het mis.
“Het is niet zo gek dat je moe bent” – hoorde ik regelmatig, je wilt ook zo veel. Hadden ze gelijk? Ja! Maar betekent dat dat ik minder moet willen? NEE! Toch?
Een andere weg in slaan
Al tijden ben ik aan mijzelf aan het sleutelen, wie ben ik, wat wil ik, wat kan ik nou eigenlijk? En als ik het ene heb ontdekt, ontdek ik weer dat het andere toch niet klopt. En zo ging dat in cirkeltjes rond. Zoals ik in mijn vorige blog schreef, resulteerde dat (in combinatie met verschillende andere factoren) tot een flinke overspannenheid. Zo kon het dus niet langer. Niet meer ronddraaien in cirkeltjes, niet meer piekeren. Een andere weg inslaan. En al die mensen die het niet gek vonden dat ik moe was? Die vonden dat ik moest kiezen. Focus is belangrijk. Kies één ding, dan komt alles op zijn plek.
En dat, beste mensen, is dus echt VERSCHRIKKELIJK. Eén ding? Maar één? Zucht. Jaren heb ik het op mijn manier geprobeerd. Die werkte niet, niet op de lange termijn. Dus dan toch, misschien, maar luisteren naar mijn omgeving? Misschien?
Zo begon het. Ik MOET minder willen. Maar dat kan dus niet. Natuurlijk werkt dat niet. Gewoon stoppen (filmpje). En toch lukte het. Hoe dan? In plaats van minder willen heb ik er gewoon nog een mogelijkheid bij gemaakt: de keuze om te kiezen. In plaats van minder gaf ik mezelf een extra optie, een nieuwe uitdaging. Dus, dat heb ik (een beetje…) gedaan. Ik focus me op mijn gezin en mijn werk voor Career & Kids en kom zo stapje voor stapje tot rust. Dat klinkt makkelijk, maar dat was het natuurlijk niet. Ik kan daar een hele blog aan wijden. Maar deze blog gaat niet over die keuze. Het gaat over wat er daarna gebeurde.
En dan? Doorgaan…
Na deze keuze waren de gedachten namelijk niet weg, de wil naar meer verdween niet. De twijfel ging niet weg, de vragen bleven en de onzekerheid bleef knagen.
En dat is wat kiezen is. Op je pad blijven. Ook al knaagt het, ook al twijfel je. De kracht om te vertrouwen op je gemaakte keuze.
Iedere keer als er een ongewenste gedachte in me opkwam, gaf ik er niet aan toe. “Nu even niet!” – dat werd mijn motto. Schreeuw zo hard als je wilt in mijn hoofd, maar ik heb gekozen en ik vertrouw op mezelf. In het begin is dat makkelijk want je keuze is nog vers en je staat er helemaal achter. Maar naarmate de tijd verstrijkt wordt het moeilijk, heel moeilijk. De nieuwigheid is er af en de routine sluipt erin. De nieuwe ideeën willen heel graag gehoord worden. De onzekerheid besluipt je als een ninja en gooit allerlei opties in je gezicht. Opties die allemaal over je heen kruipen als duizenden kevers: aandacht, aandacht, aandacht!
En dan is het een kwestie van doorzetten. Doorzetten en jezelf accepteren. Het mocht. Ik mocht twijfelen, ik accepteerde de twijfels, maar ging er niet in mee. Keer op keer: voor nu is dit de goede keuze. Ik heb gekozen om te kiezen, nu heb ik dit nodig. Wat er straks komt, dat weet ik niet, daar mag je best over twijfelen, maar we gaan er niet induiken, we focussen nu alleen op deze stap. Ach, natuurlijk heb ik me toch af en toe laten besluipen en ben ik met open ogen in valkuilen getrapt. Natuurlijk heb ik dat zo af en toe gedaan. Ik ben ook maar een mens.
Guess who’s in charge?!
Ondertussen zijn we drie maanden verder en heb ik veel meer rust gevonden. Nu kan ik de bomen in het bos weer zien en merk het meteen als ze me vermoeien. Die vermoeiende bomen laat ik gewoon links liggen. De fijne en mooie bomen, die noteer ik om later nog eens nader te bekijken, nu nog niet. Omdat het zo rustig is, kan ik zelfs de sluipende ninja’s al van verre horen aankomen. Eén betekenisvolle blik zijn kant op is dan al voldoende om hem af te laten druipen. Guess who’s in charge?!
De moraal van dit verhaal? Veel willen is helemaal niet verkeerd, zolang je je niet laat leiden door mogelijkheden. Maak keuzes om te kunnen kiezen. Wees er nog bewust bij. En duizelt het je? Neem wat afstand, want als je in de duizelingen duikt zal je niets meer helder kunnen zien. Pas als je de rust weer hebt gevonden kun je een bewuste keuze maken of meerdere dingen te gelijk doen. Ik heb ontdekt dat als ik alles wil doen, ik toch eerst moest kiezen.
