top of page

Een glimlach groeit als je hem deelt!

Vanochtend wandelde ik me onze hond. En ik was me een partijtje druk in mijn hoofd. Ik heb wel honderd blogs geschreven. Soms is het heerlijk om lekker te werken terwijl ik wandel. En tjonge er kwamen prachtige onderwerpen voorbij, de een nog interessanter dan de ander, veel diepgang en op het scherpst van de snede.

Tenacious D – Tribute – comes to mind.



Al die geweldige dingen die in mijn hoofd zaten, die zitten er niet meer. Wat gebeurde er?

In de laatste 500 meter van mijn wandeling ontmoette ik een man. Een heerlijke, fijne prachtige man! De man was al dik in de zeventig, een kalend hoofd en grijze haren. En net als ik, liep deze man ook met zijn hond, te genieten van zijn wandeling. En, als ik eerlijk ben, genoot hij er meer van dan ik.

“Goedemorgen!”, zei hij vrolijk.

“Goedemorgen!”, lachte ik terug.

Nou was dat op zichzelf al heel prettig. Deze man straalde namelijk een hele berg vrolijkheid uit samen met zijn hond. Vrolijkheid in zichzelf, zonder uitbundig te zijn.

Ik liep verder, hij liep verder.

“Wat een leuke hond is dat hè?”, hoorde ik hem zachtjes zeggen tegen zijn eigen hond. Ze waren een eenheid, de man en de hond. Ze gingen in elkaar op.

Et voila, de glimlach was geboren, een glimlach met een streling in mijn buik, één die uitreikt naar mijn tenen en me een tinteling geeft over mijn hele lichaam.

Nu kan ik je uitgebreid uitleggen waar die glimlach vandaan kwam, maar.. joh dat is helemaal niet belangrijk, de glimlach bleef 500 meter op mijn gezicht geplakt, en nu ik dit schrijf zit hij er weer. Deze glimlach deel ik met liefde!

Soms krijg je van de meest onverwachte dingen een glimlach. Ik zou het zo leuk vinden om jullie onverwachte glimlachen te horen! Dus delen aub! Want een glimlach groeit als je hem deelt!

1 view0 comments

Recent Posts

See All
bottom of page