Op twee augustus 2019 kreeg ik van mijn schoonmoeder een boek: Midlife van Maureen Brady. De ondertitel van dit boek: meditaties voor vrouwen. Een boek dat ik nooit zelf gekocht zou hebben. Het boek is uit 1996, dat was dus 24 jaar geleden. Als ik het goed heb was zij toen 50. Tien jaar ouder dan ik nu. Ik ben benieuwd naar de tijdsgeest, de lessen en de ontdekkingen die ik ga doen. Het boek is verdeeld in 365 dagen mijn doel: iedere dag een bladzijde.
6 augustus: eerste menstruatie
De strekking van deze dag is om een unieke ervaring ook te ervaren als zodanig. Met als affirmatie: hoe mijn eerste kennismaking met de menstruatie ook was, ik kan iedere negatieve houding laten varen en de gebeurtenis als een positieve ervaring zien.
Een blog over menstruatie op LinkedIn. Over uit je comfortzone komen gesproken. Mijn vingers vallen dan ook stil, wat moet ik hierover schrijven?
Zwakte
Over menstruatie praat je niet. Als je op je werk een dag even wat minder presteert of vermoeid bent, zeg je dan tegen je mannelijke collega’s dat je ongesteld bent? Ik niet. Het vrouwzijn zelf wordt soms zelfs nog als een zwakte gezien in deze tijd. Toen ik een jaar of tien geleden een nieuwe baan had, hoorde ik later dat, hoewel ik was aangenomen, het afdelingshoofd had gezegd dat ze voortaan gewoon weer een man gingen aannemen, want die vond het geen probleem om te verhuizen voor zijn werk en vrouwen hobbelen wel achter hun man aan. Daarover knipperde ik even me mijn ogen en ging ik weer door. In zijn ogen was mijn vrouwzijn onhandig en bracht problemen met zich mee. Even later bleek nog dat ik zwanger was ook. De vrouwen zijn het zwakkere geslacht en brengen vooral veel onrust met zich mee op een afdeling, of niet dan?
Op de middelbare school had ik een wiskundelerares die zich op de eerste dag van haar menstruatie altijd ziekmeldde. Wij jonge vrouwen lachten daarom, wat een zwakheid, gewoon doorgaan was het devies.
Zelfzorg
Achteraf applaudisseer ik voor mijn wiskundelerares. Ze luisterde naar haar lichaam in plaats van zich vol te proppen met paracetamol en gewoon door te gaan (hoewel ze dat misschien ook wel deed). Ja, ook bij dit onderwerp is zelfzorg van toepassing. Want vele vrouwen over de hele wereld onderdrukken de pijn of vermoeidheid die ze voelen tijdens hun menstruatie. Het is eerder een last dan een onderdeel van het vrouwzijn. Een deel van jezelf onderdrukken is nooit goed, in dit geval ontken je een deel van je vrouwelijkheid. Als je negatief denkt over jezelf of over een deel van jezelf gaat het niet weg, sterker nog ik ben er van overtuigd dat het kan leiden tot ziektes. Omarm jezelf liever, wees tevreden met wie je bent op dat moment. Zelfacceptatie is de weg naar kracht. Ook in het geval van menstruatie.
De eerste keer
Dit boek doet overkomen alsof de eerste menstruatie voor vele vrouwen een gruwel was. Ik heb dat niet zo ervaren. Het was, punt. En mijn vrouwelijke lezers? Ik ben erg benieuwd hoe jullie denken over dit onderwerp? Is menstruatie een sta-in-de-weg of een volledig en mooi deel van je vrouwelijkheid? Trouwens, ook wel benieuwd naar de mening van de mannelijke lezer.
Comments