Grace

In een verloren moment ben ik bezig met de was. Mijn koptelefoon schalt met muziek; Jeff Buckley zingt ‘Grace’.

En ineens is het juni 2007. Ik ben 28. Ik neem afscheid van mijn collega’s op de Hogeschool Utrecht.  Op naar mijn volgende uitdaging. Van mijn lieve collega en kamergenoot krijg ik een boek ‘What’s so amazing about grace?’ van Philip Yancy.

Wat een fijne herinnering. Dat hij de moeite heeft genomen om zo’n mooi woord aan mijn cadeau te geven. Want dat is wat het is: ‘Grace’, een prachtig woord. We hadden het er over dat er eigenlijk geen goede Nederlandse vertaling is. Verder weet ik niet meer veel van de feiten, maar ik herinner me nog goed dat ik een gevoel had van ‘gezien worden’. En past dat niet prachtig bij ‘Grace’?

Verschillende vertalingen hebben het  over ‘Genade’ of ‘Elegantie’. Voor mij is het vooral de elegantie van Genade. En misschien, misschien is het wel gewoon liefde. Dat is wel wat het bij mij oproept. Het is een allesomvattend gevoel van acceptatie en oké-zijn, het is rond en soepel, het is eeuwig en niet te vangen.

En makkelijk vind ik het niet. Want, dan denk ik: kan de wereld niet een beetje meer Grace gebruiken? Maar… Dat is meteen een oordeel, dat is wijzen naar anderen, zeggen dat anderen het niet goed doen. En tja, dat is Grace dus niet. Ik probeer te leven volgens mijn principe van Grace en dat ziet er ongeveer uit zoals hieronder beschreven.

Grace is een richting. Het is niet rechtlijnig, Er zit twijfel in, het heeft bedenkingen en er mogen fouten in bestaan. Net als in mij, in jou en in de rest van de wereld. Ik kon niet anders dan dit met jullie delen.

Veel Liefde & Grace!