Nu bijna een jaar geleden zat ik er flink doorheen. Ik had alle klachten die je associeert met burn-out of overspannenheid. Een echte burn-out is er gelukkig nooit van gekomen. Dat neemt niet weg dat pas op de plaats nodig was. Ik leefde al tijden op het randje. Achteraf natuurlijk makkelijk te zien. Het begon al op het hbo (en misschien al eerder), daar ervaarde ik de eerste verschijnselen van stress:
(Vaak) migraine.
Nu weet ik dat ik dan te veel energie verbruikte. Dat ik mijn grenzen over ging. Tijdens mijn werkende leven ontwikkelde zich dat in meerdere malen per week migraine, bitchygedrag, concentratieproblemen, vergeetachtigheid en lusteloosheid. Regelmatig moest ik leuke dingen afzeggen om dat ik het gewoon niet trok, geen puf, fysiek niet in staat.
Maar weet je? Als iedereen doorgaat, kan ik dat ook! Stel je niet zo aan, ga er gewoon voor. Nachtje lekker slapen en het gaat wel over. Ik wilde ook leuk en gezellig zijn, vol energie en ambitie. Stemmetjes in mijn hoofd werden faliekant genegeerd en uiteindelijk werden ze stil. Ik wist wat ik WILDE!
Ik WILDE niet wat ik NODIG had. Als je bijna 20 jaar zo leeft houdt het vanzelf een keer op. En dat gebeurde afgelopen jaar. Zo kon ik het niet meer. Iedereen die me dierbaar was leed onder mijn stress.
Met coaching, psychologen, huisarts en andere therapeuten in de arm ben ik gaat onderzoeken wat ik kon doen om weer mezelf te worden. Dat betekende dat ik moest stoppen. Stoppen met doen wat ik altijd deed. Nieuwe patronen creëren.
Ik ontdekte dat ik veel verwachtingen heb van mezelf, heel veel WILDE. Willen is in dit geval vooral ‘moeten’. Ik moest op een bepaalde manier Jelke zijn. Dat wilde ik heel graag. Ik wilde graag energiek, spontaan, sociaal, intelligent, ambitieus, succesvol, gelukkig en geliefd zijn. De basis van die behoefte was (is) vooral aan de buitenwereld laten zien dat het geweldig goed met mij gaat, een goede baan, mooie carrière, fijn huis en ook nog een heel leuke persoonlijkheid. Falen was geen optie.
Nu ben ik bijna een jaar (+20) verder en kan ik iets beter het onderscheid maken tussen wat ik WIL en wat ik NODIG heb. Ik herken oude patronen en loop er soms met open ogen in. Baal dan als een stekker en vind dat ik beter moet doen. Ik ben nog steeds niet altijd lief voor mezelf.,
Ik herken de signalen van stress en/of oververmoeidheid. Voor mij is het eerste signaal dat ik thuis snel negatief geprikkeld ben, daarna volgt de hoofdpijn.
De eerste signalen van (te veel) stress herkennen is voor mij belangrijk om meteen actie te kunnen ondernemen. Eén van de dingen die mij helpen grenzen over te gaan heb ik geleerd van de CSR-methode: de lekkertest. Zodra de eerste signalen van stress of oververmoeidheid opspelen doe ik alleen dingen waar ik volmondig ‘JA’ op kan zeggen.
———
Van 12 tot en met 15 november vindt de Week van de Werkstress plaats. Doelstelling van de Week van de Werkstress 2018 is zoveel mogelijk mensen laten inzien dat je werkstress kunt voorkomen door te zorgen voor voldoende plezier in je werk.
In de week van de werkstress (12-15 november 2018) besteed ik veel aandacht aan stress maar ook vooral geluk op je werk! Samen met mijn collega’s van Career & Live organiseer ik verschillende workshops over stress en geluk op je werk. Wil jij ook aandacht besteden aan werkgeluk of meer informatie over de mogelijkheden, neem dan contact op met mij.
