De eens goed begroeide dijk was kaalgeschoren, de trotse halmen allemaal op de grond, plat en geel. Het is tijd voor het gras om voeding te worden voor de ondergrond. Op het gras is plaats om te spelen en te scharrelen.
Rust & onschuld
Daar wandelt Egel, in zijn onschuld snuffelt hij aan de gemaaide sprieten. In de beregende bodem vindt hij torretjes, kevers en wormpjes om zijn buikje rond te eten. Als ik dichterbij kom, merkt hij me op, maar hij rent niet weg, hij kijkt me aan en snuffelt dan rustig verder. Zijn kleine kraaloogjes onschuldig en vol rust. Hij maakt zich niet groot en zet zijn stekels niet op. Geen stoerdoenerij, dat heeft hij niet nodig, zijn natuurlijke afweersysteem zorgt ervoor dat hij niet zomaar aangevallen wordt. Hij is gewoon Egel.
Wat een nieuwsgierige levensgenieter, levend van wat de natuur hem biedt. Ik waardeer je kleine egel.
Kracht, zelfvertrouwen & transformatie
Verder wandelend over de dijk met het platte, droge gras, kijk ik uit over de wijdsheid van de vlakte en de glinstering van de Rijn. De zachte wind danst om mee heen en Kaat wroet in het hoge gras dat nog aan de kwelders groeit. Starend in de verte zie ik een vogel; wit met een oranje snavel, statig en vol kracht, zo stil als een standbeeld. Zo anders dan de egel. Dit dier straalt kracht en zelfverzekerdheid uit. Dichterbij gekomen, slaat de vogel zijn vleugels uit, de vleugels zijn half wit, half zwart. Sierlijk en vol vertrouwen zweeft het dier laag over de dijk, niet meer dan twee meter van mij vandaan. “Waar ga je naartoe?”, lijkt hij te vragen.
Vol ontzag volg ik de zweefvlucht van de ooievaar. In balans in de lucht en op de aarde, een prachtig symbool voor geboorte en transformatie. En dat, hier in ons kleine stadje, wat een bijzonder dier.
De natuur en zijn boodschap
De eigenschappen van de twee prachtige dieren die ik ben tegengekomen tijdens mijn ochtendwandeling neem ik mee in mijn rugzak; rust, onschuld, natuurlijk afweermechanisme, kracht, zelfvertrouwen & transformatie. Dan denk ik grinnikend bij mezelf, ik had natuurcoach moeten worden.
De foto’s van de ooievaars zijn niet van vanochtend (I wish), maar van mei 2011 toen ik in Salamanca was. Het egeltje kon ik je niet onthouden, die afbeelding is van dokueva via Pixabay.
