Op twee augustus 2019 kreeg ik van mijn schoonmoeder een boek: Midlife, van Maureen Brady. De ondertitel van dit boek: meditaties voor vrouwen. Een boek dat ik nooit zelf gekocht zou hebben. Het boek is uit 1996, 24 jaar jaar oud dus. Als ik het goed heb was zij toen 50. Tien jaar ouder dan ik nu. Ik ben benieuwd naar de tijdsgeest, de lessen en de ontdekkingen die ik ga doen. Het boek is verdeeld in 365 dagen. Mijn doel: iedere dag een bladzijde.
4 augustus: zelfzorg
De strekking van deze bladzijde is dat je na jaren voor anderen zorgen nu ook aan jezelf mag denken. De affirmatie die erbij hoort: ik ben ontvankelijk voor nieuwe wegen om goed voor mijzelf te leren zorgen.
Zelfzorg is natuurlijk een van de belangrijkste dingen in je leven. Zorg je niet goed voor jezelf, dan kun je ook niet voor een ander zorgen. De zuurstofmaskers in het vliegtuig zijn hiervoor een mooie analogie: eerst jij, dan je kind. Als jij geen zuurstof hebt, kun je niets meer voor je kind doen.
Hoe doe ik dat dan? Na mijn burn-out van december 2017 ben ik langzaam maar zeker opgekrabbeld door meer en meer voor mijzelf te zorgen. Minder moeten, meer mogen. Meer luisteren naar mijn hart. Qua zelfzorg ben ik op dit moment vooral bezig met: gezond eten, meer bewegen en keuzes maken waar ik gelukkig van word.
Gezond eten
Al voor mijn burn-out was ik bezig met gezond eten. Geen suiker en zo veel mogelijk vers. Geen pakjes en zakjes. In combinatie met kinderen best een opgave. Wat mogen ze wel en wat mogen ze niet? Maar goed, deze blog gaat over zelfzorg en niet over de zorg voor kinderen.
De afgelopen anderhalf jaar was het eten er een beetje bij ingeslopen. Er kwamen een aantal kilo’s bij (acht op het hoogtepunt) en ik was te moe om ook maar iets te doen. Langzaam maar zeker lukte het om meer te bewegen en te kiezen voor een gezond lichaam. Daar zit ik nu nog middenin.
Het fijne van gezond (en suikerloos) eten is dat ikk merk dat mijn leven minder en minder om eten draait. Terugkijkend was ik altijd bezig met eten. Ik leefde van eetmoment tot eetmoment. Na het schrappen van suiker werd dat makkelijker. Een dagje winkelen of überhaupt reizen werd veel simpeler. Alles dat onderweg wordt aangeboden, dat eet ik niet want het past niet binnen mijn levensstijl. Dat alleen al geeft heel veel rust.
Nu ben ik alweer een maand of twee bezig met mijn suikerloze dieet (ik zeg dieet, maar dat is het niet, het is een manier van leven). En voor het eerst in mijn leven heb ik in de ochtend geen honger. Ik kan gemakkelijk eerst van alles doen voor ik ga eten, zoals een rondje hardlopen.
Meer bewegen
Ik heb een haat-liefderelatie met bewegen of eigen meer een haat-haatrelatie. Ik ben absoluut geen fan van sporten. Ik vind het een van de meest nutteloze dingen die ik mezelf aan kan doen. Ik herinner me dat ik ergens in 2017 tegen een coach zei: “pff sporten, dat vind ik zo verschrikkelijk”. Ik zat toen op het randje van mijn burn-out en sportte erg weinig, maar ik voelde me daar wel schuldig over en vond dat ik meer moest bewegen, dat was immer goed voor mijn conditie enzovoorts, enzovoorts. Het eerste dat hij zei was: “nou als je het zo verschrikkelijk vindt, stop er dan alsjeblieft mee.” Dat advies is wellicht niet voor iedereen een goed advies, maar voor mij op dat moment wel. Het betekende: “zorg eens wat beter voor jezelf”. Zorgen voor jezelf betekent dat dat dingen doet waar je blij van wordt, niet dingen waarvan je vindt dat je ze eigenlijk zou moeten doen.
Dus toen kwam de vraag, welke vorm van bewegen word je wel blij van? Vanaf dat moment ben ik weer meer gaan wandelen. Het streven is 10.000 stappen per dag. Dat lukte me natuurlijk niet meteen. Ik was immers uitgeput. Ik heb geluisterd naar mijn lichaam en mijn ‘blij-factor’ en heb stapje voor stapje het bewegen opgevoerd. En op een dag, anderhalf jaar later had ik weer zin om hard te lopen (twee weken geleden). Dat kwam niet uit het niets, ook dat was zelfzorg. Ik realiseerde me dat alleen wandelen niet meer voldoende was voor een gezonde levensstijl. Af en toe heb ik wat meer intensieve beweging nodig. Dus ik ren zo af en toe een rondje, zonder stress en zonder moeten. En soms ook omdat ik vind dat het moet, maar het moet omdat ik het zelf wil, omdat ik zelf diep van binnen voel dat het goed is.
Keuzes maken waar ik gelukkig van word
Het gezonde eten en bewegen zijn keuzes waar ik gelukkig van word, die zijn redelijk makkelijk, hoewel het toch steeds bewust kiezen blijft. Maar er zijn keer op keer keuzes te maken. Zo zat ik vanochtend op mijn telefoon te turen en dacht, word ik hier gelukkig van? Nee! Waarom doe ik het dan? Vervolgens belandde de telefoon ergens anders. Wat moet je doen als je geen telefoon meer hebt voor onnodig vermaak?
Vanochtend besloot ik alleen nog te doen waar ik gelukkig van word. Nu al vind ik het moeilijk en doodeng eerlijk gezegd. Ik zit hier mijn verhaal te typen, maar wat daarna? Waar word ik gelukkig van? Een vraag die me al mijn hele leven bezighoudt, die ga ik niet even zo maar oplossen. Maar ik maak het mezelf niet moeilijk. Ik ga de uitdaging aan om geen dingen te doen waarvan ik weet dat ik er niet gelukkig van wordt. De uitzondering hier zijn de afspraken die ik al ben aangegaan, zoals voor mijn werk. Nieuwe afspraken zullen wèl onder mijn zelfzorg vallen. Een begin hiervan is:
Niet meer eindeloos Netflixen (één aflevering per keer is voldoende)
Niet meer onnodig op mijn telefoon neuzen (het is immers geen tijdsvulmiddel)
Niet meer kiezen voor clienten waar ik geen energie van krijg
– wat dan wel? Ik ga er maar van uit dat dat dan vanzelf komt.
Dit is hoe ìk momenteel met zelfzorg omga. Wat vind jij belangrijk?